Kaasvlinders in m'n buik

In navolging van de blog met zwart randje, nu terug naar de positieve zijde. Verjaardagen. Alhoewel, positief? Ik vind verjaardagen en het visitegedrag vooral extreem fascinerend. Ik waan me in een documentaire van Man Bijt Hond die op zeer cynische wijze het kuddevolk gadeslaat. De verbazing begint bij verjaardagen die strak om 20.00 beginnen. Dan kom je om 20.30, lekker vroeg (denk je), zit de hele keet al vol. Dan stap je dus binnen en iedereen gaapt je aan terwijl hun wangetjes, volgepropt met slagroomtaart, cake en sprits, je doen denken aan de hamsterweken bij de Appie. Dan volgt het dilemma. Feliciteer je iedereen apart of roep je gewoon: "gefeliciteerd allemaal!" en zoekt wanhopig naar een vrije stoel. Ook zoiets Hollands: "is deze stoel al bezet?"Sinds wanneer kun je een verjaardagsstoel claimen? Gek.

Mocht je voor de persoonlijke felicitatie gaan, dan komt het volgende genante moment. Wie zoen je wel en wie niet? Ik vind dat ze het moeten afschaffen. Na drie prikbaarden zit ik onder de uitslag. En wat is dat met vrouwen met knalrode lippenstift die niet kunnen nepzoenen. Je weet wel..wang op wang. Die planten een volledige hennatatoeage op je net geschminkte bakkes die er na veel wrijven nog niet afgaat. Great, loop je heel de avond voor lul. Dan begint de routine.

Ronde 1: koffie met gebak, waarbij mensen altijd een bescheiden stukje willen terwijl er een droomwolkje boven hun hoofd hangt met het grootste stuk. Ronde 2: chips en nootjes. Zodra dan ook de kaasvlinders en pindapepsils op tafel komen, krijg ik plaatsvervangende schaamte. Ronde 3: hartige hapjes. Naast de kaas en worst, wordt er wild gevarieerd met de augurk en het zilveruitje. Gevulde eieren zijn ook zo'n ding, maar veel te lekker om af te kraken! Ronde 4: toastjes. Met een beetje geluk zit afbakbrood in het budget, maar kipkerrie gedijt toch het beste op Melba-toast. Bij een wat statische verjaardag waar ik niet veel mensen ken, vind ik het altijd killing als al het lekkers op de salontafel in het midden staat. Vanaf waar je zit lijkt het naar het midden lopen om op je hurken een toastje te maken een afstand van 100 meter die je in slowmotion aflegt. Volgend dillemma: smeer ik alleen voor mezelf, voor mijn partner of voor iedereen? Ronde 5: warme hap. De mini-pizza's doen het altijd erg goed en mensen reageren of het heel origineel is. "Gut wat leuk, we worden wel verwend zeg."

De mannen van de voetbal willen die liflafjes niet en roepen met hun dronken harses (10 bier staat gelijk aan een assertiviteitscursus), "waar blijven die bitterballen?" Dit is meestal het geval op van die verjaardagen waar de vrouwen in een kring zitten en de mannen bij de sta-tafels hangen. Hier maakt het Alfa-mannetje de een na de andere scherpe opmerking, waarna hoongelach volgt dat verdacht veel lijkt op het gekir van de 'bitches' van Stenders. Die gozers die zijn ingehuurd om zo hard mogelijk na elke grap in de microfoon te lachen.

Maar dit is nog het gunstige scenario. Ik kom uit een familie waar een verjaardag gelijk staat aan veel eten, drinken en kabaal. Ik hou d'r van. Soms simpel, maar altijd met een paar niet-Hollandse snacks. Maar ik verbaas me als je op een verjaardag komt waar de gastvrouw zegt dat ze om 8 uur al bij de super stond voor de boodschappen.. en dan zijn er 6 man, krijg je een krakeling, een tijgernootje (was in de bonus), lauwe cola zonder prik (brrrr) en kuchen ze je om 16.00 weer weg.

Neem dan een voorbeeld aan Mr. X (wegens privacyredenen is de identiteit van deze man alleen bij de redactie bekend). Hij verafschuwt verjaardagen tot de macht 3. Hij koopt zijn zus af, zodat hij niet op haar verjaardag hoeft te komen. Hij duwt een briefje van 50 in haar hand en daarmee is het  verjaardagsaflaatje een feit!

Een tuintje op je buik

Doodsbang voor de dood, onthoud ik me normaal van morbide grappen over mijn toekomstige graf. Als je 't mij vraagt, heb ik altijd het idee dat de dood de meeste valse grap is die Buddha, Allah, God, Satan, Hades, en Thor samen op 'n pokeravondje gesmeed hebben om de mensheid te zieken. Gewoon, omdat het kan.

Mijn zwager zat zojuist te vertellen dat ie online zijn sterfdatum heeft uitgerekend, dus dat ik heb maar vast in mijn agenda gezet (vrouwen worden toch ouder). Maar 't nieuws dat je naast een tuintje op je buik of een compact inferno nu ook een derde en vierde keus hebt om tot stof te wederkeren, gaf me ineens weer inspiratie na de doodse stilte op mijn blog. Ja lief handje volgers ik leef nog.

Je kunt je straks ook laten resomeren of cryomeren. Wat 'n fantastisch nieuws! Kan haast niet wachten. Ze lossen je kadaver op in een vloeistof of door bevriezing. Geen aangebrande lucht meer, geen wormen die via je heiligbeen naar binnen kruipen en je via je oogkas weer verlaten. Wel kan je meteen je Heineken op ijskoud zetten. What's next? Inbalsemen met papier mache? Een aparte kliko voor menselijk afval met ingebouwde schredder? Je in een freaky pose laten overgieten met lava, zodat ze over 1000 jaar denken WTF! 

Doe mij maar zo'n Vikingsbegrafenis. Beetje dobberen op 't water, vuurpeiltje erop en op naar 't Walhalla vol gespierde Vikingen. Of was 't nou Vikkingen? Hoe dan ook, creatieve 'try after you die' ideeën welkom. Leuk detail tijdens het zoeken naar een morbide plaatje: je kunt blijkbaar een funeral stripper inhuren. Nu met ik eigenlijk een grapje maken met iets met bones...

Kopzorgen

Met luide stem en op de meest kinderachtige, denigrerende toon denkbaar: "Zo meneertje. Zullen wij eens lekker een stukje gaan wiebelewiebelewandelen. Ja, dat is goed voor meneertje koekepeertje. Ow wacht. Ik zie dat u nog zit te plassen. Ja u moet wel doorplassen hoor, want over 10 minuten zit mijn diensttijd er op. En dan kan u dus niet meer een fris neusje halen. Nee, dat kan niet. Wat hoor ik? Ow, u moet ook nog roggelen. Ja, nee dan gaat het echt over hoor. Morgen weer een dag." Ik heb dit maar een ietsiepiezelepietsie aangedikt, maar I kid you not! Dit doen zusters op de stroke unit in... ik ga het gewoon zeggen, het Antonius Ziekenuis in Overvecht. Lekker rustgevend, lekker respectvol. Slaap ik even lekker dat die Nurse Ratched bij mijn opa in de buurt komt. Als zij aan de beurt is, kom ik haar wel een bloemsiewoemsie brengen.

A trip down memory lane

Wat een uurtje file en een belletje naar pake en mamslief al niet teweeg kan brengen. Hoe was het vroegah op de weg? Vroeger reed je nog met een pop op de bijrijdersstoel om over de carpoolstrook te kunnen. Vroeger stonden zakenlullo's op parkeerhavens bij een kermit-greenpoint mobiel te bellen. Vroeger liep je naar een praatpaal. Vroeger stond er een gebreide muts op de hoedenplank met een wc-rol eronder verstopt. En echt vroeger? Toen deed je aan bermtoerisme. Klapstoeltjes, windscherm en een thermoskan met leut mee. En 'carspotten' maar. Dat heette toen nog auto's kijken. Simka's enzo. Soms moest je zelf weer in de auto stappen, want als iedereen op elkaar zat te wachten kwam er geen auto meer langs. En kwam er echt even niets, dan ging je badmintonnen. Vroeger had je geen filenieuws, toen stond je er gewoon in. Soms. Maar bij de Berenkuil ging het echt los. Het knelpunt der knelpunten en dus de hotspot voor bermtoerisme. Vroeger hoefde je met je rijexamen niet achteruit in parkeren, want er was altijd plek. Vroeger had je geen buitenspiegel, er reed toch niemand achter je.

Bullshit bingo

Voor wie geen genoeg kan krijgen van al dat corporate gebrabbel, slappe gezeik en dooddoeners in de reclamebranche, hier nog even de 'toppertjes' (daar gaan we al). Betrap je jouw collega hier ook op, dan kun je weer wat afstrepen op je Bullshit Bingokaart. En post het op mijn blog.

"Ik dacht dat jij dat zou oppikken." "Nee, daar ga ik niet over." "Ow, zo had ik niet begrepen."
"Ja wij kunnen dat wel vinden, maar ze willen er toch hun plasje over doen."
"Kunnen wij tee zee tee ff een bila hebben om er wat van te vinden?"
"We willen vooral wat rumour around the brand."
"Ja dat had ik zelf ook wel kunnen verzinnen." (Waarom deed je dat dan niet)
"Tja, ik ben zelf natuurlijk ook een halve creatief."
"Kan dat niet in dat grappige lettertype?" "Je bedoelt Comic Sans? Nee sorry, die shoarmaletter is echt not done."
"Ik denk niet dat onze doelgroep dat gaat snappen." (Tijd voor een andere doelgroep?)
"Kunnen jullie dat laten invliegen en weer faden in Powerpoint?" "We kunnen het wel, maar willen het niet."
"We zitten zelf te denken aan een crossmediale viral campagne. Wat jij?"

Confessions of an appaholic

For all you lazy catholics out there. Get your sorry ass to church! En biecht al je zonden over onreine gedachten aan kleine jongetjes, gepikte koekjes uit de trommel en het begluren van je buurvrouw met te dikke enkels op aan de priester. De biecht en aflaatjes zijn al van ongekende luxe voor een gegarandeerde one-way ticket to Petrus. Maar met de biecht-app voor de Iphone is de aureool boven je afvallige smoelwerk wel erg makkelijk verdiend. Kun je je zonden gewoon kwijt op het mobiele netwerk. 1 Voordeel: geen priester meer die na al je dirty details proestend het biechthokje verlaat. Om vervolgens bij de kapper bij te roddelen over het feit dat je als man stiekem BH's en netkousen draagt. We snappen ook wel dat je Steve Jobs vanwege zijn zwarte coltrui soms aanziet voor een geestelijke in plaats van de geestelijk vader van de Iphone.

Hot 'n steamy

Ja we hadden weer zo'n lunch op het werk. Het is al een wonder als er voor 10.00 geen 'bier en tieten' wordt gezongen in de hoogste octaven door het vrouwelijk kantoormeubilair. Maar tussen de eiersalade en ossenworst door ging het ineens over vleeswaren checken in de sauna. Het merendeel gaf toe weleens de klokkenspellen van mede-zweters te checken. We doen er zelden lullig over en zijn vooral gefascineerd door de verschillen, dus mannen maak je geen zorgen. Maar wat je geen punten oplevert bij de jury is het overdreven laten bungelen van je kroonjuwelen bij ons op ooghoogte. Zit je net lekker te bubbelen, moet je opstaan om de bubble-button weer aan te tikken...maar dan is iemand van het andere team je steeds voor om er zeker van te zijn dat je het pakketje goed hebt gezien en spontaan je telefoonnummer uit je badjas tovert. Als wij beloven wat minder te gluren, willen jullie dan wat minder expres bungelen (au naturelle mag natuurlijk wel). Daddyo... take it away!

Mallerds op de buis

Waarschijnlijk doen ze het al een tijdje. En waarschijnlijk doe ik het ook vaker dan goed is voor mijn cynische imago. Onbewuste woordgrappen op TV. Zo was Frans Bauer verbouwereerd. Vermeldde RTL Boulevard dat ze de plannen voor Allstars 2 vanwege het overlijden van Antonie Kamerling even in de 'ijskast' hebben gezet. Dat het nieuws het te kort door de bocht vindt dat alle Polen met teveel drank op rijden ondanks het parkeren in de voorgevel van een doorzonwoning. En nu zie ik bij Paul de Leeuw dat Myrna Goossens hoopt dat kijkers zich niet al te erg ergeren aan die pleister op haar neus. Het is me toch een dolle boel met al die mallerds op de Gooise matras.

Zo gepiept

Ik heb de oplossing voor het witlof probleem. Het lokale lachertje doorbladerend viel mijn oog op advertentie van Piepers.nu. Bestel je aardappels gewoon online. "Goedkoop, makkelijk en direct van het land." En er is zelfs een pieper-kadodoos! Damn. Zou daar misschien ook een Mister Potatohead inzitten, want dan ben ik meteen om!

Witlof weer hip

Telers maken zich ernstig zorgen over de afnemende populariteit van witlof onder jongeren. Hoezo afnemend? Was het ooit populair? En ze zitten er over te denken om met een campagne witlof weer hip te maken. Als hardwerkende reclamechick in de jeugdcommunicatie weet ik dat je als je 'hip' zegt, 20 cent in de vloekpot moet gooien. En waarom genoegen nemen met hip? Dope, modderdik, kak, vette shit in combi met witlof maakt uiteraard dat die ranzige krengen meteen de appie uitvliegen. Sure. De tranen schoten in mijn ogen toen het RTL-nieuws afsloot met de punchline 'All you need is lof.' En waarom dit plaatje bij deze blog staat? Was een zoekresultaat van Google bij het woordje witlof. Is het toch een beetje interessant geworden.

Rummikub freaks

Ik hou best van spelletjes. Voor Twister kun je me 's nachts wakker maken. Hints. Party & Co. Triviant. Allemaal dikke prima, want weinig strategisch inzicht nodig en tijd om te treuzelen hebben je medespelers amper. Ongeduldig als ik ben (ik noem het liever temperamentvol), kan ik de korreltjes echt door de zandloper heen kijken. Rummikub komt al in de B-categorie terecht. Maar er zijn mensen die dit tot een E-spel kunnen laten degraderen. Dat zijn die ellendelingen die er heilig van overtuigd zijn dat ze met het verschuiven van 30 steentjes echt uit kunnen. Dan wordt de denkfrons opgezet, sigaretten astmatisch geïnhaleerd en is er geen tijd meer voor toastjes met kipkerrie. Met die anarchistische blik in hun ogen wordt geen steentje gespaard. Om vervolgens het speelveld in totale chaos achter te laten en tot de conclusie te komen dat het 'em echt niet gaan worden. Hoe verrassend. "Ik dacht echt dat ik het door had." Om met de woorden van John Malkovic te spreken. "Make an educated guess." Volgende keer dat ik ga rummikuppen bijt ik nog liever het 1e vingerkootje van mijn pink eraf dan dat ik het spel uitzit met zo'n freak.

Vochtig toiletpapier

Ik heb altijd mijn bedenkingen gehad bij het nut van vochtig toiletpapier. Je moet de boel niet alleen schoon, maar ook droog vegen. Kan me best voorstellen dat als je last hebt van sterallures, je toch liever een fluffy doekje hebt dat naar kamille en alpenweide ruikt, maar verder?? Helaas voor mijn ego, maar de waardering voor natte doekjes is onlangs drastisch gestegen. Na mijn nieuwjaarsduik in een subtropisch zwemparadijs moest ik toch echt even pinkelen. Dat je die kletsnatte bikini met moeite van je derriere moet afrollen is al niet echt jihaaa. Maar dat ik mijn poezelige delen daarna moest afvegen met kurkdroog (en ik bedoel echt Sahara-droog) wc-papier...! Hier komt de meest existentiele vraag aller tijden: waarom??? Why? Porque? Warum? Pourqoi! Ladies, ya'll know what Im talking 'bout! Dat plakt, sliert en scheurt en is bijna onmogelijk om weer te verwijderen. Schoon en droog? Hell no. Doe die zwembadkaartjes maar 25 cent omhoog en schaf die natte lappen aan. Why? Cause I'm worth it!