zaterdag 10 september 2011

Kaasvlinders in m'n buik

In navolging van de blog met zwart randje, nu terug naar de positieve zijde. Verjaardagen. Alhoewel, positief? Ik vind verjaardagen en het visitegedrag vooral extreem fascinerend. Ik waan me in een documentaire van Man Bijt Hond die op zeer cynische wijze het kuddevolk gadeslaat. De verbazing begint bij verjaardagen die strak om 20.00 beginnen. Dan kom je om 20.30, lekker vroeg (denk je), zit de hele keet al vol. Dan stap je dus binnen en iedereen gaapt je aan terwijl hun wangetjes, volgepropt met slagroomtaart, cake en sprits, je doen denken aan de hamsterweken bij de Appie. Dan volgt het dilemma. Feliciteer je iedereen apart of roep je gewoon: "gefeliciteerd allemaal!" en zoekt wanhopig naar een vrije stoel. Ook zoiets Hollands: "is deze stoel al bezet?"Sinds wanneer kun je een verjaardagsstoel claimen? Gek.

Mocht je voor de persoonlijke felicitatie gaan, dan komt het volgende genante moment. Wie zoen je wel en wie niet? Ik vind dat ze het moeten afschaffen. Na drie prikbaarden zit ik onder de uitslag. En wat is dat met vrouwen met knalrode lippenstift die niet kunnen nepzoenen. Je weet wel..wang op wang. Die planten een volledige hennatatoeage op je net geschminkte bakkes die er na veel wrijven nog niet afgaat. Great, loop je heel de avond voor lul. Dan begint de routine.

Ronde 1: koffie met gebak, waarbij mensen altijd een bescheiden stukje willen terwijl er een droomwolkje boven hun hoofd hangt met het grootste stuk. Ronde 2: chips en nootjes. Zodra dan ook de kaasvlinders en pindapepsils op tafel komen, krijg ik plaatsvervangende schaamte. Ronde 3: hartige hapjes. Naast de kaas en worst, wordt er wild gevarieerd met de augurk en het zilveruitje. Gevulde eieren zijn ook zo'n ding, maar veel te lekker om af te kraken! Ronde 4: toastjes. Met een beetje geluk zit afbakbrood in het budget, maar kipkerrie gedijt toch het beste op Melba-toast. Bij een wat statische verjaardag waar ik niet veel mensen ken, vind ik het altijd killing als al het lekkers op de salontafel in het midden staat. Vanaf waar je zit lijkt het naar het midden lopen om op je hurken een toastje te maken een afstand van 100 meter die je in slowmotion aflegt. Volgend dillemma: smeer ik alleen voor mezelf, voor mijn partner of voor iedereen? Ronde 5: warme hap. De mini-pizza's doen het altijd erg goed en mensen reageren of het heel origineel is. "Gut wat leuk, we worden wel verwend zeg."

De mannen van de voetbal willen die liflafjes niet en roepen met hun dronken harses (10 bier staat gelijk aan een assertiviteitscursus), "waar blijven die bitterballen?" Dit is meestal het geval op van die verjaardagen waar de vrouwen in een kring zitten en de mannen bij de sta-tafels hangen. Hier maakt het Alfa-mannetje de een na de andere scherpe opmerking, waarna hoongelach volgt dat verdacht veel lijkt op het gekir van de 'bitches' van Stenders. Die gozers die zijn ingehuurd om zo hard mogelijk na elke grap in de microfoon te lachen.

Maar dit is nog het gunstige scenario. Ik kom uit een familie waar een verjaardag gelijk staat aan veel eten, drinken en kabaal. Ik hou d'r van. Soms simpel, maar altijd met een paar niet-Hollandse snacks. Maar ik verbaas me als je op een verjaardag komt waar de gastvrouw zegt dat ze om 8 uur al bij de super stond voor de boodschappen.. en dan zijn er 6 man, krijg je een krakeling, een tijgernootje (was in de bonus), lauwe cola zonder prik (brrrr) en kuchen ze je om 16.00 weer weg.

Neem dan een voorbeeld aan Mr. X (wegens privacyredenen is de identiteit van deze man alleen bij de redactie bekend). Hij verafschuwt verjaardagen tot de macht 3. Hij koopt zijn zus af, zodat hij niet op haar verjaardag hoeft te komen. Hij duwt een briefje van 50 in haar hand en daarmee is het  verjaardagsaflaatje een feit!